Archipelag hawajski składa się z setek większych i mniejszych wysp pochodzenia wulkanicznego. Największe z nich to Hawaii (nazywane też często Big Island – Wielką Wyspą), Maui, Kauai, Molokai i Oahu. To, co uderza przybyszów tuż po wyjściu z samolotu, to widok wysokich, skalistych szczytów, kontrastujących z błękitnym oceanem. Piaszczyste, szerokie plaże z palmami od groźnie wyglądających szczytów – czynnych nieraz – wulkanów dzieli bardzo niewielka odległość.

Powierzchnia wszystkich wysp archipelagu nie przekracza 20 tys. km, a wysokości wulkanicznych kraterów osiągają nawet 4000 metrów n.p.m. (taka jest wysokość najwyższego z hawajskich wulkanów – Mauna Kea, drugim co do wysokości jest Haleakala na wyspie Maui – 3000 m n.p.m.). Odległość od oceanicznego brzegu do wierzchołka Mauna Kea to niespełna 20 km. Tak wielkie różnice wysokości na tak niewielkiej przestrzeni można spotkać tylko w paru miejscach na Ziemi – oprócz Hawajów m.in. w Himalajach! Hawaje są krainą nie tylko piękną, lecz również nieco groźną i nieprzystępną. Wiele tutejszych wulkanów czynnych jest po dziś dzień. Pole do popisu mają naukowcy: dla geologów wyspy archipelagu stanowią prawdziwy „naukowy poligon”.

Zamieszkiwane przez ok. 400 tys. mieszkańców architekturą przypomina typowe amerykańskie miasto. Podobieństwo kończy się jednak na architekturze, gdy bowiem wyjdziemy na ulicę, otoczy nas wieloetniczny tłum przechodniów. Hawaje – choć stanowią formalnie jeden ze stanów USA, zamieszkują przede wszystkim imigranci z Japonii, Chin, czy Korei. Wielu jest również potomków Portugalczyków, a od czasów II wojny św. rośnie społeczność białych Amerykanów. Rdzennych mieszkańców jest stosunkowo niewielu, choć trzeba przyznać, że ich kulturę i tradycje spotyka się tu na każdym kroku. Z pewnością Hawaje charakteryzuje ogromna kulturowa różnorodność. Warto zaznaczyć, iż nie staje się to powodem powstawania większych konfliktów – Hawajczycy są ludźmi niezwykle tolerancyjnymi i otwartymi.

Z punktu widzenia turysty bogactwo kultur stanowi wielki walor: w jednym dniu można zjeść obiad w chińskiej restauracji, posłuchać polinezyjskiej muzyki, a pod wieczór – wziąć udział w tradycyjnych hawajskich tańcach Najczęstszym celem turstycznych podróży na Hawaje jest położona na południe od centrum Honolulu dzielnica Waikiki.

Mniej popularna od Oahu, choć z pewnością wartą zwiedzenia, jest położona nieco bardziej na południe wyspa Maui. Najważniejszym jej ośrodkiem jest miasto Lahaina. Jest to jedno z najstarszych miast na Hawajach, niegdysiejsza stolica całego archipelagu. W porównaniu do Honolulu atmosfera na ulicach jest bardziej stonowana. Zachowało się tu sporo historycznych budowli. Wąskie uliczki pełne są również urokliwych restauracji i kawiarni. W okolicy – oczywiście – nie brakuje przepięknych, piaszczystych plaż, często należących do prywatnych właścicieli licznych ekskluzywnych rezydencji i hoteli. Najsłynniejsze plaże w okolicy Lahainy znajdują się w miejscowościach położonych na północy wyspy – Ka’anapali oraz Kapalua. Specjalne wycieczki organizowane są także dla zainteresowanych życiem przybrzeżnej rafy.

Nie trzeba umieć nurkować, by zostać obserwatorem podwodnych cudów. Wystarczy udać się do portu w Lahainie, skąd statek zabierze nas na środek zatoki. Następnie przesiądziemy się na specjalny podwodny statek, przez którego okna każdy pasażer może obserwować niezliczone gatunki ryb, wrak okrętu czy podmorskie skały wulkaniczne, w których kwitnie życie. Warto poświęcić również czas na zwiedzenie okolic mniej uczęszczanych przez turystów. Jeśli chcemy przez chwilę poczuć rytm życia zwykłych Hawajczyków albo po prostu odpocząć od tłumu i wszechobecnej komercji, idealnym miejscem na spędzenie wakacji będzie wyspa Molokai położona pomiędzy Oahu a Maui.

Ze względu na panujący klimat Maui – podobnie jak pozostałe wyspy Hawajów – można podzielić na dwie całkiem odmienne od siebie części. Różnice wynikają przede wszystkim z ukształtowania terenu. Widoczne są one bardzo wyraźnie z hotelowych okien. Rozciąga się z nich imponujący widok – z jednej strony na błękitny ocean, z drugiej – na górzysty środek wyspy. Nad górami prawie zawsze widać ciężkie, kłębiące się chmury. Daremne jest jednak wypatrywanie zeń kropli deszczu. Mogą nad szczytami wisieć miesiącami, ale wierzchołki je zatrzymują i na drugą stronę deszcz nie dochodzi. Tak suchy klimat sprawia, że krajobraz zawietrznej części wyspy stanowią ogrome połacie suchej, wypalonej trawy i pożółkłe pola, a – znane z reklamowych folderów – zielone rosliny wokół hoteli i domów wymagają nieustannej opieki i doglądania. Z kolei stronę deszczową, z silnymi wiatrami, przynoszącymi znad oceanu dużą wilgotność, charakteryzują typowe dla tropików opady deszczu, bujna roślinność, silne strumienie i wodospady.

Hawaje to idealne miejsce dla miłośników egzotycznej przyrody. Występuje tu bardzo wiele unikatowych roślin. Wyspy słyną z niezliczonej ilości kwiatów, których gatunki trudno nawet wymieniać. Krzewy, kwiaty czy drzewa, które znamy w naszym klimacie jedynie z uprawy doniczkowej, na Hawajach osiagają ogromne rozmiary w naturze. Chodząc ulicami tutejszych miast napotkamy wielkie fikusy, hibiskusy, krotony…. Najlepszym przykładem może być słynny fikus rosnący w pobliżu starego budynku sądu w centrum Lahainy: pod jego rozłożystą koroną, przy pniu o średnicy ponad metra o każdej niemal porze spotkać można fotografujących się turystów.

Słynne hawajskie przywitanie aloha niesie ze sobą wiele znaczeń. W wolnym tłumaczeniu oznacza ono m.in. „miłość, przyjaźń, delikatność”. Przybywając na Hawaje z pewnością nieraz usłyszymy to słowo. Warto wiedzieć, iż wymienione znaczenia doskonale oddają wszystko, co oferują przybyszom te piękne, egzotyczne wyspy. A zatem… do zobaczenia na Hawajach!