W zróżnicowanym etnicznie społeczeństwie Kenii nie sposób mówić o wspólnej kulturze. Na terytorium kraju mieszkają 42 różne plemiona. Każde z nich ma własną unikalna kulturę. Plemiona tworzą zbiorowości oparte na podobieństwach językowych i obyczajowych. Ziemie Kenii zamieszkują trzy różne grupy językowe:

Najliczniejszą z nich, bo stanowiąca aż ok. 70 % społeczeństwa to grupa ludów Bantu. Językiem tym posługują się ludzie zamieszkujący tereny wybrzeża i centralnej Kenii. Spośród nich dominującą rolę w polityce odgrywa plemię Kikuju. Językiem nilockim posługują się mieszkańcy okolic jeziora Wiktoria i zachodu kraju. Należy do nich Luo plemię mieszkające na wybrzeżu Jeziora Wiktorii, Kalenjin – z którego pochodzi obecny prezydent państwa oraz Masajowie, mieszkający na pograniczu z Tanzanią.Trzecią grupą są ludy semito – chamickie, do których należą plemiona Somalów, Galla oraz Boni. Co charakterystyczne wszystkie te grupy językowe nie zamieszkują tylko terytorium Kenii ale cały obszar wschodniej i centralnej Afryki.

Kenia jest krajem o dużej różnorodności, przejawia się ona też w sferze religii. Konstytucja Kenii gwarantuje wolność wyznania, nie ma oficjalnej religii państwowej. Dominuje chrześcijaństwo, według statystyk jego wyznawcy stanowią blisko połowę mieszkańców kraju. Obok popularnych kościołów – anglikańskiego i katolickiego, jest tez wiele innych wyznań chrześcijańskich. Powodem tak dużej popularności chrześcijaństwa w Kenii są Europejczycy, przede wszystkim zaś Anglicy i Portugalczycy, którzy przywieźli te wierzenia w okresie kolonizacji. Drugą po chrześcijaństwie religią jest islam. Zarówno wyznania szyickiego jak i sunnickiego. Wyznawcy tej religii zamieszkują głównie wschodnie obszary kraju oraz większe miasta w tym Mombasę. Tradycyjne religie afrykańskie zostały wyparte i w chwili obecnej maja bardzo niewielu wyznawców. Są to głównie ludy, które opierają się nowoczesności modernizacji. Spotkać też można wyznawców religii hinduistycznych, są oni potomkami przywiezionych przez Anglików osadników.