Polacy chcący zwiedzić  Peru muszą być przygotowani na styczność z prawdziwie wybuchową mieszanką kulturową. Panuje tu zupełnie inna mentalność, z którą warto się choć odrobinę zapoznać.  Kultura peruwiańska jest silnie zakorzeniona w kulturze hiszpańskiej, aczkolwiek nie można zapominać,  że ogromne wpływy miały tutaj grupy Azjatów i pozostałych Europejczyków. Będąc w Peru z pewnością natkniemy się na tamtejszą sztukę tworzenia przez Indian ceramiki, biżuterii oraz rzeźb. Szczególnie warto zwrócić na to uwagę będąc w Machu Picchu.

Dzięki dobrze rozwiniętej w okresie kolonialnym sztuce sakralnej możemy podziwiać piękne świątynie religijne. Skoro już o religii mowa, to według statystyk z 1993r. w Peru dominują katolicy (89%), kolejną grupą wyznaniową są ewangeliści (6,7%). Niewielki procent osób, bo jedynie 2,6  wyznaje inną religię. 1,4% określiło się jako ateistę.

Dewizą kraju jest: Libertad y Orden, czyli „Wolność i porządek”.  Językiem urzędowym w Peru jest hiszpański. Warto jednak zaznaczyć, że Indianie andyjscy posługują się także językiem keczua. W okolicach jeziora Titicaca możemy natomiast usłyszeć język ajmara. Ci, którzy nie znają języka hiszpańskiego mogą mieć kłopoty z porozumieniem się, ponieważ język angielski używany jest właściwie tylko w lepszych hotelach i biurach lotniczych.

Podstawowe zwroty:

• !Buenos días! Dzień dobry! (rano) 
• !Buenas tardes! Dzień dobry! 
• !Adiós! Do widzenia! 
• !Gracias! Dziękuję! 
• ?Cuánto cuesta? Ile to kosztuje? 
• ?Cómo está? Jak się masz? 
• Soy de Polonia. Jestem z Polski. 

Mówiąc o kulturze  peruwiańskiej warto także wspomnieć o tamtejszej literaturze, która przez dość długi okres czasu była przekazywana ustnie i dziś traktowana jest jak legendy. Dopiero w XVI w. pojawiło się w Peru pismo i wtedy też zaczęły pojawiać się wszelkie księgi i kroniki.