Na olbrzymim obszarze Serengeti – trawiastej równiny rozpościera się park narodowy, który do dnia dzisiejszego nie został spustoszony siłą rosnącej cywilizacji. Brak tutaj stałego ludzkiego osadnictwa czy też asfaltowych dróg. „Serengeti nie może umrzeć” – to tytuł pracy prof. B. Grzimka, która stanęła w obronie natury. Dziś wydaje się, że jedynym gatunkiem, który tutaj występuje, a którego być może nie uda się uratować, jest populacja czarnego nosorożca. Pozostałe gatunki zwierząt kopytnych, drapieżnych i ogrom ptactwa rozmnażają się i rozwijają. Równina urozmaicona jest zaledwie kilkoma rzekami – wodopojami – i jeziorem Nduntu na południu parku. Ponadto porastają ją lasy akacjowe. Wschody i zachody słońca, związana z tym gra świateł i oczywiście wyjątkowość przyrody nadają temu miejscu charakter bajki.Ta bajka nosi imię – Tanzania.

Zwierzęta dopasowując swój tryb życia do pór deszczowej i suchej swobodnie mogą się przemieszczać (nawet na tereny Kenii), a same migracje, kiedy zwierzęta całymi stadami przekraczają przeszkody w postaci rzek itp. są bardzo zjawiskowe. Zawsze jednak wracają, bo to właśnie tutaj zapewniono im najlepsze, najbardziej naturalne warunki bytu. Ilość samych antylop na terenie rezerwatu szacuje się na ok. 2 mln, a duży przyrost naturalny stad gwarantuje im przetrwanie w obliczu morderczego instynktu drapieżników.